معماری بستک

.::: کارشناسی معماری دانشگاه آزاد بستک :::.

معماری بستک

.::: کارشناسی معماری دانشگاه آزاد بستک :::.

طراحی فرودگاه بین المللی کویت



معماری و بناها






طراحی جاه طلبانه، فضای داخلی رویایی و یا محیطی هیجان انگیز. این ها واکنش ها و القابی است که در چند روز گذشته توسط علامندان به دنیای طراحی و معماری، به پروژه جدید دفتر طراحی فاستر و همکاران داده شده است.

البته مانند هر پروژه ی دیگری مخالفانی هم وجود دارند، اما این طور که پیداست همکاری وزارت کار عمومی کویت با نورمن فاستر در قدم اول بسیاری از نگاه ها را به سوی خود معطوف کرده. در ادامه مطلب می خواهیم ما هم نگاهی داشته باشیم به طراحی این فرودگاه جدید.



Kuwait-International-Airport-Narenji2.jpg



ابعاد ترمینال ها حکایت از بلند پروازی تیم طراحی دارد. طول هر کدام از بال های این ساختمان سه پره 1200 متر یا 1.2 کیلومتر است. وقتی به داخل ترمینال وارد شوید ارتفاع سقف در بلندترین نقطه به 25 متر می رسد. سقفی که با ستون های بتونی برافراشته شده و در بعضی از قسمت ها با سایبان هایی از مواد جدید می تواند نور طبیعی روز را به صورت غیر مستقیم به داخل هدایت کند.

حجم جامد ستون های بتونی و حرکت های مواج روی سقف در کنار طراحی قسمت هایی که با این سایبان ها پوشیده شده، الهام بخش نوعی قایق سنتی کویتی به نام «داو» است. نکته ای که شاید در تلطیف هر چه بیشتر این فضای داخلی که در یکی از گرم ترین نقاط قابل سکونت کره زمین واقع شده، موثر است.


Kuwait-International-Airport-Narenji3.jpg

Kuwait-International-Airport-Narenji4.jpg



اما طراحی این فضای بسیار بزرگ برای این کشور بسیار کوچک برای چه هدفی صورت گرفته؟ موژان مجیدی مدیر اجرایی دفتر طراحی فاستر و همکاران "مقیاس طراحی این فرودگاه را نشان دهنده نگرش و دیدگاه آینده نگر برای سرمایه گذاری در زیرساخت ها و طراحی جاه طلبانه فضاها را به همان اندازه موثر و گیرا می داند."

این فرودگاه به طور سالیانه ظرفیت پذیرش 13 تا 25 میلیون مسافر را داراست اما نقشه های طراحی شده این امکان را می دهند تا با طرح های توسعه، این پروژه در آینده توانایی میزبانی 50 میلیون مسافر در سال را داشته باشد. نکته ای که می تواند مقصد بسیاری از مسافران را تغییر دهد و یا محلی برای تجدید قوای خطوط هوایی و مسافران آن ها باشد.


Kuwait-International-Airport-Narenji5.jpg

Kuwait-International-Airport-Narenji6.jpg




منبع:

http://narenji.ir/3386

باغ بهشت بریتانیا


باغ بهشت بریتانیا



پارک و باغ وحش

باغ بهشت از مهمترین پروژه های ساختمانی هزاره و همچنین یکی از بزرگترین گلخانه های جهان است که مکانی برای نمایش وابستگی انسانها به گیاهان و گوناگونی بسیار زیاد آنها می باشد.

  (Nicholas Grimshaw) معمار: نیکولاس گریمشاو 

مکان: سنت آستل (St. Austell) ، کورن وال (Cornwall) ، انگلستان

تاریخ آغاز ساخت پروژه: ژانویه سال 1996 میلادی

تکمیل فاز نخست: عید پاک سال 2000

پایان کلیه مراحل ساختمانسازی: عید پاک سال 2001

سبک: تکنولوژی برتر (High Tech)

مساحت: 23 هزار متر مربع 

باغ بهشت که در ماه مارچ سال 2001 گشایش یافت، به گونه ای برنامه ریزی شده بود تا به یکی از مهمترین جاذبه های جهانگردی مبدل شود. در واقع، حتا پیش از گشایش رسمی، پروژه مورد بازدید کثیری از مردم علاقمند سراسر جهان واقع گردید.


 

 

سرچشمه باغ بهشت :


پروژه بهشت زاییده تفکر تیم اسمیت بود که هم اکنون مدیر اجرایی باغ بهشت است. در سال 1995 وی با کمک معماری محلی بنام جاناتان بال اقدام به برآورد هزینه پروژه کردند که حاصل، بودجه ای معادل 86 میلیون پوند برای احداث چنین باغی بود.

ایده پروژه بهشت، ساده بود: خلق مکانی توریستی در سطح کلاس جهانی که بازگوکننده داستانهایی انسانی از وابستگی انسانها به گیاهان باشد، به ویژه می بایست این مکان به گونه ای تدارک دیده می شد تا علاوه بر اینکه بصورت نمایشی جذاب جلوه گر شود، به اندازه کافی بلند و مرتفع باشد تا درختان سر به فلک کشیده جنگلهای پر باران در آن جای گیرند، همچنین به میزان لازم وسیع و عریض باشد تا بتوان پوشش گیاهی مدیترانه ای را بصورت پرتگاههایی مصنوعی در آن قرار داد؛ به راستی که باغ بهشت برازنده لقب هشتمین عجایب جهان است.



 

 

سایت :


یک گودال عمیق رسی خارج از سنت آستل برای اجرای پروژه، ایده آل بود، چراکه هم مجموعه را در مقابل باد محافظت می کرد و هم در بخش جنوبی آن صخره ای سنگی وجود داشت که برای دریافت نور خورشید مناسب بود.

ایده طرح بر مبنای خلق مجموعه ای عظیم از “گلخانه ها” بود که در زمین شیبدار بخش جنوبی، یعنی جایی که صخره قرار داشت، برپا می گشت و باید یک کلکتور خورشیدی و سیستم بانک گرمایی با ذخیره سازی 24 ساعته در آن مکان مهیا می گشت. سطح شیبدار جبهه شمالی نیز باید جهت مزرعه هایی پلکانی با نمایشهایی تندیس گونه آماده سازی می گردید.

گرچه، سایت کامل و بدون عیب و نقص نبود: شکل مخروطی آن در مقابل سیل و طوفان بسیار آسیب پذیر بود، خاک مناسبی نداشت و زمین ناپایدار بود. این مسایل تماماً توسط معماران، مهندسین و متخصصان باغبانی در نظر گرفته شد، اما برای اجرای این پروژه نسبت به دیگر نقاط برتری داشت، بنابراین انتخاب گردید؛ در واقع موانع اصلی با همکاری و اشتیاق گروه همکاران پروژه از سر راه برداشته شدند.


 

 

طراحی :


مفهوم کلی، خلق تجربه ای نو بود که باید بازدیدکنندگان را با پیش بینی، شور و هیجان و شگفتی مواجه می کرد - منظره سازی و معماری باید این تصور را بوجود می آوردند.

دو نمونه محیط داخلی وجود داشت، یکی برای گیاهان نواحی مرطوب استوایی و دیگری جهت پوشش گیاهی آب و هوای گرم و معتدل؛ در تکمیل این دو، باغی بیرونی با محیطی وسیع برای گیاهان مناطق سردسیر در نظر گرفته شد.

سازه های درونی که تشکیل دهنده گلخانه هایی عظیم بودند،“بیوم” نامگذاری گردیدند که در منطقه شیبدار جبهه جنوبی گودال رسی ساخته شدند تا جلوه ای طبیعی به گیاهان ببخشند.

در ابتـدا تصمیم بر آن شد که دو بیـوم با ساختاری فلزی و شیشه ای ساخته شود و سازه سقف پایانه بین المللی واترلو در لندن به عنوان الگو برای آن دو انتخاب گردید. بنابراین از طراح پایانه یعنی دفتر معماری نیکولاس گریمشاو و همکاران در جهت تحقق این تفکر، برای همکاری دعوت به عمل آمد.

وجود درختان سر به فلک کشیده، باعث جلوگیری از رسیدن نور طبیعی خورشید به دیگر گیاهان می شد و این باعث می گردید تا گیاهان بخاطر برخورداری از نور خورشید به صورت غیر طبیعی رشد نمایند.

متخصصین سازه های فضایی پیشنهادی مناسب ارایه دادند: در قانون ژئودوزیک، اجزا در سطوحی صاف برای ایجاد فرمی منحنی به یکدیگر پیوند می خورند. یک خط ژئودوزیک، کوتاهترین فاصله بین دو نقطه در سطحی منحنی است و باعث ایجاد طرحی برای فرم آزاد و پابرجا می شود.

صاحب تفکر گنبد ژئودوزیک، معمار آمریکایی، ریچارد باکمینستر فولر (Richard Buckminster Fuller) بود، کسی که بزرگترین گنبد را در پاویون ایالات متحده در نمایشگاه جهانی (Expo) سال 1967 مونترآل کانادا با قطری معادل 250 فوت (76 متر) ایجاد کرد.

متخصصین سازه های فضایی مرو، دفتر معماری نیکولاس گریمشاو و همکاران و مهندسان سازه، آنتونی هانت و شرکا با همکاری یکدیگر بر روی نحوه تقاطع مجموعه ای از گنبدها کار کردند. آنها پی بردند که شیشه بسیار سنگین، انعطاف ناپذیر و خطرناک برای کاربردی اینچنینی است و همچنین دریافتند که “اتیل تترا فلوئور اتیلن” (ETFE) که فلوئور پلیمری با ویژگیهای کششی مناسب است، برای کاربرد در این پروژه، راه حل خوبی است. به علاوه، مقاوم و سبک وزن است (وزنی معادل یک درصد همان ابعاد شیشه دارد) و شفافیتی بالا برای عبور اشعه مـاوراءبنـفش دارد؛ETFE در مقـابل نور خـورشید فـرسایش نمی یابد و خاصیت عایقی بهتری نسبت به شیشه داراست. همچنین قابل بازیافت بوده و نیز مقاومتی معادل چهارصد برابر وزن خود دارد.

گرچه در برابر ایجاد سوراخهای سطحی حساس است، اما به سادگی با استفاده از نوارهای ETFE می توان آن را تعمـیر نمود. ورقه های ETFE بیش از بیست سال در باغ وحش بورگرز هلند پابرجـا مانده است. تصمـیم بر ساخت گرفـته شد؛ بیوم ها باید با ورقه های 3 یا 4 لایه ای ETFE پوشش می یافتند.



 

 

ساختمان:

 

در ابتدا، جداره های گودال را که بسیار ناپایدار بودند، با زاویه ای مناسب و ایمن برش دادند و لبه هایی تراس مانند ایجاد کردند. دو هزار تخته سنگ که تعدادی از آنها 40 فوت (12 متر) طول داشتند به سمت جداره ها رانده شدند تا مجدداً مورد استفاده قرار گیرند و در آنجا ثابت گردیدند.

فونداسیونهای بیوم ها در پایین و بالای دیواره های گودال با 5/6 فوت (2 متر) عرض، 5 فوت (5/1 متر) ضخامت و 2800 فوت (858 متر) طول گسترانیده شدند.

بیوم ها با جرثقیلی ترکیبی (ایستا و متحرک) و داربست برپا گشتند. داربستهای 192 فوتی (5/58 متری) ساخته شدند که بلندترین سازه داربستی جهان تا آن زمان بودند.

داربستها همچنین رکورد بزرگترین حجم سازه را با 9/6 میلیون فوت مکعب (195600 متر مکعب) شکستند. درصورتیکه اجزاء به دنبال یکدیگر در خطی مستقیم قرار می گرفتند، خطی به طول 230 مایل (370 کیلومتر) ایجاد می کردند.

دو بیوم بوسیله لینک که ساختمانی با سقفی پوشیده از چمن است و ترکیبی زیبا با مناظر اطراف خود پدید آورده، به یکدیـگر متـصل شـده اند و این احساس را بوجود می آورند که بیـوم ها از زمین روئیده اند.

گروه طراحی تمایل داشت که فضایی سبز در مرکز گودال ایجاد شود و مسیری برای بازدیدکنندگان بوجود بیاید تا سایت دلپذیرتر جلوه گر گردد.

تغییرات در وضعیت طبیعی زمین با ایجاد فضاهایی صمیمی مانند “وایلد کورن وال” و مجسمه هایی غیر معمول که دارای معنای خاصی می باشند، ایجـاد شد و از وضعیت پیشـین گودال، تنها خاطره ای برجای ماند. مسیرها و شیبراههای پیچدار، تصاویری زیبا از منظره سازی توسکانی پیش چشم بازدیدکنندگان پدید می آورند.

فضاهای معـماری، تنـها حدود یک چـهارم سـایت را به خود اختصاص می دهند، بقیه سایت شامل بخشهایی است که هریک مفهوم خاصی دارند و به میـزان قـابل توجـهی از گیـاهان منطقه معتدل و تنـدیس های طـراحی شـده توسط مشاورین کاربرد زمین پوشیده گردیده اند.



چگونه یک معمار مشهور شویم؟



چگونه یک معمار مشهور شویم؟

How to Become a Famous Architect


 
برج امارات

چگونه یک معمار مشهور شویم؟


نوشته‌ای که در زیر می‌خوانید، به‌هیچ‌وجه جنبه‌‌ای طنزآمیز ندارد. بیانیه‌ای است کاملاً جدی از جانب گروه معماری FAT مستقر در لندن. بیانیه‌ای در 13 مرحله که با دنبال‌ کردن آن می‌توانید در چشم برهم‌زدنی بر مسند معماران مشهور دنیا تکیه بزنید. به پیرامون خود نگاهی بیندازید تا با مابه‌ازا‌های بیرونی این بیانیه در دنیای حرفه‌ای آشنا شوید. کم نیستند معماران جویای‌نامی که آگاهانه یا ناآگاهانه از این جریان دنباله‌روی می‌کنند. امیدوارم حداقل فایده این نوشته برای خواننده‌گان جویای‌نامش، تسهیل حرکت آنان در جهت کسب شهرت وهدایت رفتارهایشان در مسیری آگاهانه باشد، هرچند که در مورد اصالت معماری حاصل از کار دنباله‌روان این بیانیه تردیدهای جدی وجود دارد.

چگونه یک معمار مشهور شویم؟

1) قرار گرقتن در جایگاه یک معمار پرآوازه نباید احتیاج به زمان زیادی داشته باشد، ولی از شهرت هم نباید انتظار زیادی داشته باشید. شهرت نه شما را ثروت‌مند می‌کند و نه مقدمه‌ای برای ورود به طبقات بالای اجتماعی به شمار می‌رود. اما اگر شهرت (در عرصه فعالیت حرفه‌ای معماری) چیزی است که به دنبالش هستید، با مطالعه موارد زیر درخواهد یافت که چگونه بدان دست یابید:

2) قبل از هرچیز، سری به فروشگاه‌های مجهز فروش نشریات بزنید. نسخه‌ای از هر یک از مجلات طراحی، خریداری کنید. با تماشای این مجلات درخواهید یافت که از انجام چه کارهایی باید خودداری کنید.

3) حالا به مغازه کهنه‌فروشی محل مراجعه کنید. نسخه‌ای از یک کتاب طراحی مصور به‌همراه عکس‌های فراوان تهیه کنید. نه تنها خرید از کهنه‌فروشی برای شما مقرون‌به‌صرفه‌تر خواهد بود، بلکه به باقیمانده‌ی کتاب‌های ده پانزده ساله نیز دسترسی پیدا خواهید کرد. طرح‌های ارئه شده در این کتاب‌ها کمترین همخوانی را با مد روز دارند و شامل سبک‌های منسوخ می‌شوند. از این کتاب برای کپی کردن‌ در طرح‌های جدیدتان استفاده کنید.

4) در راه بازگشت به خانه، یک نام امروزی برای شرکت طراحی خود انتخاب کنید. اسمی جالب‌توجه، به ظاهر هنرمندانه و تا حدودی مبهم و دو پهلو. قاعده‌ی مشخصی در این زمینه وجود ندارد ولی ترجیجاً از به کار بردن واژگانی همچون «استودیو» و «آتلیه» خودداری فرمائید. نام انتخابی شما باید ترسیم‌گر تصویری تأثیرگذار در ذهن، مجسم‌کننده‌ی دفتری شیک در یکی از بهترین نقاط شهر و نیروی کاری متعهد باشد. کسی متوجه نخواهد شد که شما کارها را در واقع از روی تخت‌خواب‌تان هدایت می‌کنید.

5) حالا پس از یافتن نام شرکت، به یک پروژه برای کار کردن احتیاج دارید. این پروژه باید طراحی رادیکال یک خانه باشد. طراحی شما البته به یک عنوان جذاب و فریبنده احتیاج دارد. کلمه یا عبارت عوام‌پسندی را انتخاب کنید و کلمه‌ی خانه را به انتها یا ابتدای آن اضافه کنید. اگر عبارت انتخابی به نظرتان خوب می‌رسد، کارتان را با موفقیت انجام داده‌اید. سپس از میان صفحات کتاب خریداری‌شده، تصاویری را برای استفاده در پروژه‌تان اِسکن کنید. همچنین عکس‌های دلخواه دیگری را نیز به سلیقه خودتان وارد پروژه کنید. مجموعه‌ی این عکس‌ها را در به‌روزترین نسخه‌ی نرم‌افزار فوتوشاپ به هم بچسبانید. کار را تا جایی ادامه دهید که از ترکیب تصاویر نتیجه‌ی قابل باوری برای خودتان به‌دست بیاورید. حتماً بررسی کنید که نتیجه‌ی کارتان شباهت زیادی به تصاویر اولیه چاپ شده در کتاب نداشته باشد.

6) حالا زمان آن فرا رسیده که به پروژه خود جنبه‌ای مبهم و رازآلود بدهید. این مهمترین بخش کار شماست چرا که قرار است این طرح را به فروش برسانید. به یاد داشته باشید که با شگردی که در این مرحله به‌کار می‌برید، خود را تا حداقل ده سال از طراحی هر خانه‌ای بی‌نیاز می‌کنید. این کار را با استادی هرچه تمام‌تر انجام دهید چرا که ابهام موجود در این پروژه، منبع درآمد شما در سالیان آتی نیز خواهد بود. رازآلوده‌گی چیزی است که شما می‌گویید و شیوه‌ای است که برای بیان آن انتخاب می‌کنید. اگر از قاره‌ی اروپا می‌آیید، همه چیز بر وِفق مُراد خواهد بود. اگر اروپایی نیستید، تظاهر به اروپایی بودن کنید. رازآلودگی و ابهام پروژه باید همچنین دربرگیرنده مفاهیم فلسفی و انقلابی باشد. در مورد این مفاهیم، مستقیماً صحبت نکنید چون ممکن است موجبات سردرگمی شما را فراهم کند.

7) برای آگاه کردن مجلات و نشریات، یک مطلب مطبوعاتی آماده کنید. این مطلب باید شامل توصیف رازآلودگی پروژه، با ارائه‌ای خوب به همراه شماره تلفن‌تان بر روی آن باشد.

8) طرف حرف‌های خود را بشناسید: روزنامه‌نگاران. به یاد داشته باشید که معماری‌نویسان و منتفدان معماری از برخورد با طرح‌های جالب توجه ناامید شده‌اند، چرا که معماری در اصل خود امری کسالت‌آور است. پس سعی کنید دل‌چسب و جالب‌توجه باشید. ادعاهای عجیب و غریب طرح کنید. به روزنامه‌نگاران بگوئید، هر آنچه که آنها می‌دانند نادرست است. بیش از هرچیز آمادگی ارائه نظریات رادیکال را به هنگام گفت‌وگو با آنان داشته باشید. روزنامه‌نگاران از شما به خاطر اظهار چنین نظراتی قدردانی و مطالب‌تان را چاپ خواهند کرد.

9) مطلب مطبوعاتی خود را به دفتر مجلات مختلف فاکس کنید. شماره این دفاتر را می‌توانید در مجلاتی که پیش‌تر خریده‌اید، پیدا کنید.

10) هنوز فرصت استراحت برای شما فرا نرسیده چرا که باید فعلاً بسته‌های متعددی را که برای پست در نظر گرفته‌اید، آماده کنید. خیل عظیم تماس‌های تلفنی ناگزیر که در روزهای آینده دریافت خواهید کرد، زمان را برایتان محدود خواهد کرد، پس بهتر است که از همین حالا دست به کار شوید. بسته باید شامل تصویر جدید شما به‌همراه بیانیه‌ای رادیکال در مورد طرح‌تان باشد. (می‌بینید که اهمیت پرداختن به راز‌آلوده‌گی تا به چه حدی است؟)

11) وقتی که تلفن شروع به زنگ زدن می‌کند، می‌دانید که باید چه کاری را انجام دهید: نام انتخابی شرکت خود را به‌همراه عنوان هیجان‌انگیز خانه‌ی طراحی شده و توضیح مختصر راز‌آلوده‌گی پروژه را برای حداکثر تأثیرگذاری بر روی مخاطب به زبان بیاورید. پس از اتمام تماس‌ها به اداره پست بروید و بسته‌های محتوی طرح را به نشانی‌های مورد نظر ارسال کنید.

12) حالا زمان استراحت فرا رسیده است. سری به بار محل تجمع معماران مشهور بزنید. (این محل را می‌توانید از طریق تغییراتی که در سیمای خشک و صنعتی ساختمان آن داده شده، از روی اغذیه گران‌قیمت داخل آن و لیوان‌های عجیب مشتریان تشخیص دهید). از اوقات خود لذت ببرید ولی اصل رازآلوده‌گی را از یاد نبرید. تنها چیزی که باید به‌خاطر بسپارید این است که طی روزهای آتی مجلاتی را که به معرفی پروژه‌ی شما پرداخته‌اند را خریداری کنید.

13) به دنیای معماران مشهور بین‌المللی خوش آمدید.